طیف نورسنجی فرا بنفش – مرئی
طیف نورسنجی جذبی در ناحیه فرا بنفش– مرئی، یکی از قدیمی ترین روش های فیزیکوشیمیایی برای تجزیه کمی و تعیین ساختار مولکولی است. طیف نورسنجی فرا بنفش– مرئی به طور عمده در تجزیه کمی استفاده می شود، ولی به صورت یک ابزار کمکی برای تعیین ساختار نیز استفاده می شود. ناحیه فرا بنفش در محدودۀ 400-180 نانومتر و ناحیه مرئی در محدودۀ 800-400 نانومتر قرار دارد و از جنبۀ طیف بینی بسیار شبیه یکدیگرند. دستگاه هایی که برای نشر یا جذب انرژی تابشی در این نواحی استفاده می شوند، به نام نورسنج ها، رنگ سنجها و طیف نورسنجها معروف هستند.
نورسنج ها دستگاه های ساده و ارزان قیمتی هستند که در آن ها برای تفکیک طول موج ها از صافی (به عنوان تکفام ساز) و برای اندازه گیری شدت تابش از فوتوسل ها یا فوتولوله ها (به عنوان آشکارساز) استفاده می شود. هر دستگاهی که برای اندازه گیری جذب در ناحیه مرئی استفاده شود، رنگ سنج نامیده می شود. در واقع، برخی از نورسنجهای صافی دار به رنگ سنج معروف هستند. در طیف نورسنج ها به جای صافی از تکفام ساز (دارای جزء پاشندۀ منشور یا شبکۀ پراش) برای تفکیک طول موج ها و برای اندازه گیری شدت تابش از آشکارسازهای حساس تر مانند فوتولوله ها یا فوتوتکثیرکننده ها استفاده می شود. به همین علت، طیف نورسنج ها در محدودۀ وسیعی از طول موج ها قابل استفاده هستند.
قانون بیر – لامبرت در طیف بینی فرابنفش- مرئی PDF
دستگاهوری در طیف بینی فرابنفش – مرئی PDF
